streetvieweR

refresh θα πρέπει να ήταν περίπου πριν από έναν χρόνο, όταν το είδα για πρώτη φορά - από τότε, περνώντας απο κεί συχνά, έβλεπα το χρώμα να χάνεται - είχα καιρό να περάσω- χθες, ανακάλυψα πως κάποιος φρόντισε γι' αυτό:όχι μόνο πιο έντονο, αλλά ίσως και με μεγαλύτερα γράμματα - κάτι σαν  "ολική επαναφορά"...

first kiss θέλει να πει  ότι, μετά,   αρχίζουν τα ωραία - τώρα,το πώς τελειώνουν, όλα αυτά τα ωραία, το διαβάζουμε  στους υπόλοιπους τοίχους, αλλά δεν είναι αυτό, το θέμα μας εδώ...

άρνηση στάζει η άρνηση, από παντού: από τα γράμματα, από τους τόνους,  από το αστέρι - από την αρχή ως το τέλος... τόση ένταση -

πού βρίσκομαι; κοίταξε τώρα: υπάρχουν κάποιες άγνωστες λέξεις ανάμεσα στο "σ'αγαπώ", το "ζωή" και την καρδιά, ωστόσο το μήνυμα είναι ξεκάθαρο- (αναρωτιέμαι, βέβαια: είναι πράγματι, θερμοκήπιο, αυτό που φαίνεται, πίσω;) 

στη μέση πάντα  υπάρχει  κάτι  που κάνει  κάποιον  αξέχαστο - κάτι καλό,  κάτι κακό...

ούδεν κακόν αμιγές καλού ξεχείλισε  το συναίσθημα, στο τέλος, στην απελευθέρωση και δεν διευκρινίσθηκε ποιος από τους δύο  απελευθερώνεται: αυτός που γράφει, αυτός που διαβάζει,  ή, μήπως, και οι δύο;

άνθρωπος των αριθμών πώς να φτάσει! προφανώς,  εδώ χρειάζονται πολλοί- ωστόσο, μου άρεσε το +00+ : δίνει στο μηδέν την αναγνώριση  και την αξία που  του αναλογεί...

ξύπνα! σ' αγαπάει, λέμε! τι  δεν  καταλαβαίνεις;

αντίγραφο αν, όλα όσα λέγονται για τη μοναδικότητα σε αφήνουν παγερά αδιάφορο,  τι να πει κανείς,  ψάξε - όλο και κάτι  θα βρεθεί - σε αντίγραφο, αφού το πρωτότυπο, πάει...

έκπληξη αν αισθάνομαι το Λάθος βήμα; αυτό με ρωτάς; ή αν αισθάνομαι,  γενικά; (εντάξει, είναι αλήθεια :το επιφώνημα μου άρεσε περισσότερο απ' όλα...)

ο ήλιος απέναντι σκέφτηκα να ξεκινήσει έτσι η εβδομάδα: δύο καρδιές, σε δύο διαφορετικά μηνύματα-  όμως, το πραγματικό μήνυμα είναι  ο δυνατός ήλιος  που τα εξαφανίζει,  όλα...

ξεκίνημα πώς να μην ξεκινήσει καλά η μέρα σου όταν εκτός από το κουλούρι, την τυρόπιτα το ψωμί ή το γάλα, παίρνεις μαζί  τόση πολλή θετική σκέψη και μια τόσο  πολύχρωμη "καλημέρα";

γι' αυτό δε σε βλέπω; κι αφού δεν υπάρχει άλλος τρόπος επικοινωνίας, τι να κάνω; σε ρωτάω γραπτώς: πού χάθηκες, ρε μωρό; στην Αθήνα είσαι; γι' αυτό βλέπω κλειστά παντζούρια; πότε επιστρέφεις είπαμε;

κάπως καλύτερα τώρα; ...κι επειδή όλα αυτά τα χθεσινά για τη φθορά  και τον χρόνο  τα κατάλαβε κι ο ίδιος ο Μιχάλης, φόρεσε τα φτερά του και διάλεξε  κάποιον άλλο τοίχο, ένα τσικ πιο εντυπωσιακό - χάθηκαν οι τοίχοι βρε αδελφέ;

σχεδόν θαμπό απλό και διακριτικό - ο Μιχάλης αγαπάει ένα Μ:ωστόσο λίγο ο χρόνος, λίγο η φυσική φθορά, λίγο που ο συγκεκριμένος τοίχος είναι κάτι σαν πειρασμός/λιχουδιά, όλα ξεθωριάζουν κάποτε- ή, μήπως, όχι; 

καταστροφέας συναισθημάτων πώς λέμε "χρυσάφι πιάνεις,σκ@τ@ γίνεται"; ε, αυτό- ίσως να είναι ανεπαίσθητα θολή η πρώτη φωτό:λόγω ύψους δεν την έφτανα και, όπως πάντα, ακριβώς μπροστά της, στη μέση του δρόμου υπήρχαν κάποιοι που έκαναν κάτι (δε θυμάμαι τι ακριβώς...)

αρκετά με τη διανόηση ας επιστρέψουμε στα δικά μας:για να βγει ολόκληρο και κάθετα, έπρεπε να πάω απέναντι και να εξαφανίσω όλα τα αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα μπροστά του - κι επειδή πιάνει σε μήκος το μισό στενό, καταλαβαίνεις πως είναι πολλά τα αυτοκίνητα, καρδιά μου...

διανόηση επειδή χθες είχαμε κάπως ανεβασμένο επίπεδο είπα να το διατηρήσω- αναρωτιέμαι, ωστόσο: τα γράμματα στο τέλος, είναι τα αρχικά των λέξεων,  υπογραφή, ή κάτι πιο περίπλοκο;

αν θες να ξέρεις ίσως να ξέφυγε λίγο στον  τονισμό,ωστόσο, να το ξέρεις αυτό,  όταν χαρακτηρίζεις κάποιον " αμόρφωτο" , έτσι, αδιάκριτα...

καλή διάθεση να υπάρχει τι μπορείς να κάνεις με λίγη άσπρη μπογιά και λίγο χιούμορ; σβήνεις τρία γράμματα, κάμποση τοξικότητα  και μπόλικο φανατισμό-  ήθελα μεγαλύτερη απόσταση, όμως ήταν πολύς ο κόσμος:πρωί Παρασκευής στην Τσιμισκή, καταλαβαίνεις...

πατρίδα όχι, πες: πού αλλού θα έβρισκες ένα τέτοιο τεράστιο "αφού" στο τέλος-  (και μάλιστα,  με κεφαλαίο Α και αποσιωπητικά) και με τόσο  γλυκό συνδυασμό χρωμάτων, να τα λέμε  κι αυτά...

la vita e bella καλά, μη τρελαίνεσαι - είναι απλά  μια εσοχή, δεν το λες στενό, κάθετο στη  Λεωφόρο Στρατού- από αυτά που  μου αρέσουν:    πάντα βρίσκεις  κάτι ενδιαφέρον...

το δάσος, όχι το δέντρο δεν είναι η λέξη αλλά το σύνολο:τα χρώματα πάνω στο μαύρο, το ενοικιαστήριο μέσα από το τζάμι, το πεζοδρόμιο και τα αυτοκίνητα ως αντανάκλαση, το δυνατό φως της ημέρας- η ζέστη, τα λόγια του παπά, εννοείται...

κάτι μπήκε στο μάτι μου αυτό που μου  έκανε εντύπωση  είναι πως τα γράμματα  έχουν γραφτεί  με τέτοιο τρόπο  ώστε  να χωρούν μέσα στα τουβλάκια  και όχι  στο ενδιάμεσό τους  όπου δε θα φαίνονταν καλά - (πχ.το τελευταίο "α  που μουτζουρώθηκε...)

γενέθλια κοίταξε τώρα: και το  "χρόνια πολλά και καλά" δεν το λες και κακό...