streetvieweR

big ήθελα να υπάρξει μια ισορροπία, μετά τον χθεσινό ψίθυρο -  σε μέγεθος και σε ένταση - κι επειδή η μόνη Πελαγία που ξέρω είναι αυτή της Παριζιάνας - κατά τ'άλλα είναι ένα παγωμένο πρωινό και, φυσικά, όπως κάνει πάντα, ο ήλιος βρίσκει έναν τρόπο και κλέβει την παράσταση - ο άτιμος...

τόσο απλά απέναντι σε όλες αυτές τις τεράστιες σε  ένταση   και μέγεθος λέξεις, υπάρχει κι αυτό - σιωπηρό:  δύο ψιθυριστές λέξεις μέσα σ' ένα τόσο μικρό συννεφάκι -  ούτε τόνοι, ούτε θαυμαστικά, ούτε αποσιωπητικά - μια τόσο μικρή παράκληση - απλά, μείνε εδώ , δε χρειάζεται τίποτε άλλο...

superhero όταν λες "κάτι" τι ακριβώς εννοείς;  καλό; κακό; λέηζερ; ακτίνες Χ; ραδιενέργεια; προσδιόρισέ το αυτό το κάτι, με κάνεις κι ανησυχώ...

one of a kind επειδή κάπως παραγίναμε ρομαντικοί χθες, ας επανέλθουμε στην πραγματικότητα -  κι επειδή, βεβαίως-βεβαίως , υπάρχει μόνο ένας Νίκος στον κόσμο κι αυτός ο  μοναδικός  Νίκος  σ' αγαπάει, ε, τι άλλο θα μπορούσες να ζητήσεις απο τη ζωή σου, αφού έχεις αυτό, τα έχεις όλα...

in love αν προσπαθήσουμε να διαβάσουμε πίσω από το μαύρο, η κατάσταση είναι η εξής: δεν κοιμάμαι επειδή σε σκέφτομαι και δεν ξυπνάω επειδή σε ονειρεύομαι -  και τι ακριβώς κάνεις, τότε; δεν είμαι σίγουρη ότι καταλαβαίνω -  είναι αυτό που λένε κατακούτελα , μάλλον...

ολιγαρκής γιατί λίγη ; γιατί όχι αίσθηση σκέτη, αν όχι πολλή, ιδιαίτερη, παράξενη ή κάποιο άλλο επίθετο; ταπεινότητα; έλλειψη αυτοπεποίθησης; χαμηλή αυτοεκτίμηση; αφού το κάνεις που το κάνεις, καν'το σωστά: ή προκαλείς, ή δεν προκαλείς...

ο ήλιος πάνω και μια που ο ήλιος χθες υπήρχε στο περιβάλλον αλλά όχι στο γραπτό, σήμερα υπάρχει παντού -  νομίζω πως το κι άλλο λίγο είναι που κάνει τόσο μεγάλη την απόσταση...

τεστ στη γλώσσα πρώτα απ'όλα, ο ήλιος απέναντι - αυτός ο άτιμος ο ήλιος που, αν έκανα ένα βήμα πιο πίσω, πραγματικά έσβηνε την εικόνα: φαίνεται ήδη από αυτή, ότι ροκανίζει την άκρη της - δεύτερον, η λέξη πέθαναν  είναι κάπως αδόκιμη λέξη για τέτοιο μήνυμα - καταλαβαίνω πως ήθελες να κάνεις αντίθεση με το γεννήθηκαν , αλλά θα μπορούσες να διαλέξεις μια άλλη -  τέλος: αφού το γράφεις που το γράφεις, γράψε ένα ολόκληρο και , τι είναι αυτή η απόστροφος, και φυσικά, συγκεντρώσου και γράψε σωστά, οι μουτζούρες σε τέτοιες περιπτώσεις μένουν - εννοείται πως στο τέλος τσατίστηκες και διέγραψες την καρδιά - αν ήμουν στη θέση σου κι έφτανα ως εκεί, το ίδιο θα έκανα...

υποφέρω σου είπα πάρ'το λίγο πιο χαλαρά, δεν ακούς - τι να σου πω περισσότερο, τώρα.. μήπως δεν ξέρεις τι πρέπει να κάνεις; υπάρχουν βέβαια και κάτι κολλύρια, λίγο χαμομήλι, είμαι σίγουρη όπως πως δεν είναι αυτά η λύση που θέλεις - καταπολεμούν το σύμπτωμα, όχι την αιτία του...

φως η αλήθεια είναι αυτή: δεν είναι το μήνυμα από μόνο του αυτό που μου τράβηξε την προσοχή αλλά το φως του - η απόλυτη αντίθεση με τη σκιά παντού γύρω  - αυτό το απόλυτο σκοτάδι και το απόλυτο φως την ίδια χρονική στιγμή, αυτός ο συνδυασμός που κάνει την ίδια τη Ζωή μοναδική και έδωσε στο μήνυμα μου διττή σημασία -  από την άλλη, το βλέπεις, ήλιος , όχι αστεία...

καλός άνθρωπος μην το παίρνεις κι εσύ τοις μετρητοίς  το "κακούργα"   - είναι από αυτές τις κουβέντες που τις λες μεν, αλλά δεν τις εννοείς έτσι ακριβώς όπως ακούγονται - για να το μαλακώσει, υπάρχει κι αυτή η χαμογελαστή φατσούλα δίπλα του - τώρα, ποια μέρα θα βγει κάποιος στο μπαλκόνι του την ώρα που το φωτογραφίζω και θα με κάνει -  τελοσπάντων, ας μην κάνω αρνητικές σκέψεις πρωί-πρωί...

λιτότητα υπάρχουν και κάποιοι που δεν ήταν ποτέ καλοί στην έκθεση: μία παράγραφος με μεγάλα γράμματα κι έξω από την πόρτα - ωστόσο, είναι αλήθεια,  μερικές φορές δε χρειάζονται και πολλά λόγια: μια απλή κίνηση με δύο λέξεις - σε θέλω, τελεία - τι παραπάνω;  τώρα, αν θέλεις, βάζεις και μια ωραία καρδιά, εκεί, στη μέση, για να γίνει λίγο πιο ρομαντικό...

κυκλική πορεία εντάξει, το καταλάβαμε: μαζί της -  κοιτάζοντάς το, σκέφτηκα την πραγματική δυσκολία του εγχειρήματος: τόσο πολλά λόγια, σε τόσο περιορισμένο και παράξενο χώρο -  κι ακόμη, παρόλα αυτά, καθαρά, ωραία, τονισμένα γράμματα, σημεία στίξης και κεφαλαία στην αρχή της πρότασης -  φαντάζομαι πως είναι πολύ σημαντικό, αυτό το μαζί ...

μία η αλήθεια είναι πως  σε τέτοια μηνύματα  έχω αποφασίσει να μη γράφω ούτε μια λέξη -  επειδή στην πραγματικότητα, είναι από μόνα τους μια βόμβα συναισθημάτων -  μένω σιωπηλή, λοιπόν και σκέφτομαι, απλά, πόσο σημαντικό είναι εκτός από το να το νιώθεις, να το λες -  αυτό το " σ' αγαπώ" - 

στην εξοχή και μια που βγήκαμε χθες λίγο έξω από την πόλη, είπα να θυμηθώ κι εγώ το Πήλιο και πόσες μούτζες έφαγα σ' εκείνη τη στροφή, στον στενό δρόμο, προσπαθώντας να βγάλω αυτή τη φωτογραφία -  αναρωτιέμαι αν περιμένει ακόμη τη μικρούλα να γυρίσει... τι ήλιος, ε;

σημειωματάριο (του Θέμη Χαστά) Παλιούρι είναι αυτή η κακιά στιγμή που θέλεις τόσα πολλά να γράψεις στον άλλο και δεν έχεις πάνω σου ούτε ένα τοσοδά χαρτάκι -  κι εκεί που έχεις τόση έμπνευση, δε γράφει πια και το στυλό σου -  η αλήθεια είναι πως το φωτεινό γαλάζιο (σπρέι) είναι πολύ πιο εντυπωσιακό, αυτό να χρησιμοποιείς στο μέλλον...

λάθος μου ναι, μου άρεσε -  επειδή από την ταραχή έγινε εκείνη η μουτζούρα στο "σ' αγαπώ" - κι επειδή είναι μια άμεση συγνώμη, όχι κάτι γενικό: σήμερα την έκανα την πατάτα, για σήμερα ζητώ συγνώμη -  αύριο βλέπουμε... και μου άρεσαν και τ' αστέρια που τρύπωσαν στη φωτο κι ας είναι από άλλη περίπτωση...

φως  ...για να μη νομίζεις πως δεν κοιτάζω χαμηλά - ξύπνησα σήμερα με την ανάγκη για κάτι μεγάλο και φωτεινό -  και πιο φωτεινό από αυτό δε γίνεται, με τόσο χρώμα πάνω του (κυριολεκτικά!) και με τον εκθαμβωτικό ήλιο στην άκρη του - σε θαμπώνει, τόσο φως!  ( οκ, μου έχει περάσει ήδη, ήταν κάτι σαν στιγμιαία ίωση...)

post-it στην αρχή μου φάνηκε σα σημείωμα - σαν αυτά που αφήνεις στο ψυγείο μ' ένα μαγνητάκι όταν φεύγεις κι ο άλλος δεν είναι εκεί ή κοιμάται: κάτι σαν "καλημέρα κοριτσάκι μου, το γατί έφαγε" -  μετά κατάλαβα πως "το γατί" είναι η υπογραφή -  πρέπει επίσης να διευκρινίσω πως υπάρχει μια παράξενη, γκρίζα σκιά στο πάνω μέρος της εικόνας: είναι η σκιά της ομπρέλας μου - έβρεχε πολύ...

μισή πρόταση αλλά, πού; μόνο η άρνηση δεν αρκεί -  σημειολογικά και μόνο, θα σου πρότεινα ν' ανέβεις λίγο ψηλότερα -  θα μπορείς να βλέπεις καλύτερα την πιθανή επόμενη θέση σου - για δοκίμασε...

self - confident κι επειδή παραμαλακώσαμε με όλη αυτή τη θετική σκέψη, ας επιστρέψουμε στην κανονικότητα -  στην άποψη που έχει ο καθένας για τον εαυτό του: πάνω - κάτω κάπως έτσι δεν είναι;  τώρα, δε θα κολλήσουμε στις λεπτομέρειες των λέξεων, το γενικό πνεύμα είναι αυτό - ίσως μάλιστα και χωρίς την καρδιά, στο τέλος...

διακήρυξη ε, καλά, δε φαίνεται πολύ καλά η κατάληξη, ωστόσο είναι σπάνιο:  να είναι κάποιος καλά και πραγματικά να το χαίρεται -  γιατί όμως; γιατί δεν έχουμε μάθει να χαιρόμαστε τη χαρά μας όσο πρέπει; τι χαζοί που είμαστε μερικές φορές... ( μερικές φορές είπα, όχι όλες!  )

θετική σκέψη είναι πρωί, έχουν περάσει χρόνια από τότε, είναι ένα σκοτεινό, βροχερό πρωινό, περπατώ στην προξένου Κορομηλά - (για να είναι τόσο πρωί και να περπατώ στην Κορομηλά μάλλον πηγαίνω στο κομμωτήριο) αναρωτιέμαι πώς θα βάλω σε μια σειρά το χάος -  στέφω το κεφάλι μου και το βλέπω, ακριβώς στο ύψος των ματιών μου -  τότε  ακόμη   δεν είχα στο μυαλό μου το streetviewer, το φωτογράφισα για να μην το ξεχάσω...

ροή λίγο οι γιορτές, λίγο οι ευχές, λίγο η ξεκούραση, η θαλπωρή του στολισμένου σπιτιού, η ζέστη, τα λόγια του παπά ... καταλαβαίνεις -  έχω μια κάπως πιο ανεκτική διάθεση -  επειδή, αν ήμουν στα κανονικά μου, θα έλεγα πως κάτι έχει συμβεί, φίλε και επιβεβαιώνεις την αδιατάρακτη συνέχεια της αγάπης σου  - δεν είναι κάτι που το λες αν δεν έχει συμβεί τίποτε...σωστά;

οι μέρες των ευχών (του Θέμη Χαστά) και, βεβαίως, μέρες που είναι κι οι ευχές βρίσκονται στο προσκήνιο, εύχομαι κι εγώ να γίνει αυτό που εύχεσαι, φίλε μου... είναι που με πετυχαίνεις σε εορταστικό mood, σήμερα  -  από αύριο, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά...