streetvieweR

σχέδια ας ξεκινήσει με  έναν τέτοιο στόχο  η εβδομάδα  και βλέπουμε - εννοείται, φυσικά πως ο προορισμός είναι διαφορετικός για τον καθένα...

ερώτηση στην πραγματικότητα είναι τόσο μικρό που είναι σχεδόν  αδύνατο να το δεις - το ερωτηματικό του όμως είναι τόσο μεγάλο που δε θα χωρούσε ούτε σ' ολόκληρο τον τοίχο...

δε σ' άκουσα δεν κατάλαβες καλά,  φίλε μου - όλα γι' αυτή τη λέξη γίνονται - τι νόημα έχουν λοιπόν αν δεν τη λες; είναι ανάγκη...

large  καλά, μην καρφώνεσαι - πολλοί τα είπαν  αυτά στην αρχή κι ύστερα δεν  ήξεραν πώς να  τα μαζέψουν - γράψε εσύ το μέλλον κι άσε το παρελθόν στην ησυχία του...

απαγορεύσεις (του Θέμη Χαστά) δεν ξέρω ποιος ακριβώς δίνει  τη συμβουλή - έχω την αίσθηση πως δεν είναι γυναίκα - αναρωτιέμαι, γιατί,  ωστόσο - ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε εμείς οι υπόλοιποι;

just a smile τις περισσότερες φορές δε χρειάζονται  πολλά λόγια - ειδικά όταν αυτό  που ζητάς είναι απλά  ένα χαμόγελο - ένα αποκλειστικό χαμόγελο, όμως - κι αν το πάρεις,  ε, τότε, δε  χρειάζεσαι τίποτε άλλο...

εσύ δεν το λες και "τίποτα" - όλοι πάνω-κάτω φοβούνται  μήπως χάσουν τον  πιο κοντινό ή αγαπημένο τους άνθρωπο - ίσως θα έπρεπε να μπει ένα "άλλο" δίπλα στο "τίποτα": "δε φοβάμαι τίποτα άλλο" - αναρωτιέμαι πώς και δεν το έχει προσθέσει ακόμη κάποιος  "διορθωτής"...

μακριά μια που χθες μιλούσαμε για την απόσταση - υπάρχει κι αυτή  η εκδοχή - το ότι δεν αναφέρει  την τιμή της βενζίνης σημαίνει άραγε πως πας και με τα πόδια  ή με τον ΟΑΣΘ;

κρίση (της Μάγδας Μπίγκα) ίσως το " εκεί "  να βρίσκεται  σε τέτοια απόσταση  από το " εδώ ",  ώστε  η βενζίνη θα πρέπει  να συνυπολογιστεί - προσπαθώ να  δικαιολογήσω  τον συνειρμό: γιατί η τιμή της βενζίνης κι όχι  κάποιου άλλου προϊόντος...

διαφορετικότητα αν κρίνω από το χρώμα και από τη γενικότερη αίσθηση,  θα πρέπει να εννοεί κάτι καλό μ' αυτό το "άλλο" - υπάρχει βέβαια  και  κάτι που μοιάζει  με  μαύρη τρύπα  στο τέλος  αλλά ας μην  του δώσουμε σημασία...

make a wish (της Ειρήνης Πασπαλά) η αλήθεια είναι πως ο χειμώνας δε φαίνεται πουθενά στην εικόνα, ωστόσο, ίσως η ευχή  να λειτουργήσει  καταλυτικά, με την έννοια ότι πρώτα σκέφτεσαι κάτι κι ύστερα το έχεις...

απαγόρευση τώρα πες εσύ: πόσοι είναι εκείνοι  που θα δουν αυτήν την πινακίδα και δε θα παρκάρουν - για πες...

χωρίς εσένα δεν ξέρω γιατί συναντώ παντού αυτή  τη μανία διόρθωσης, και μάλιστα με υπογραφή,  όπως βλέπω εδώ - ωστόσο, υπάρχει  και το πρώτο,  δειλό, απαλό ακόμη άγγιγμα  του ήλιου,  εκεί,  κάτω δεξιά,  που κάνει όλη την εικόνα  τόσο τρυφερή  και απαλύνει κάπως  την απελπισία του μηνύματος...

αναποφάσιστος στην αρχή, ξεκίνησε  να γράφει  πιο ψηλά  κι ύστερα κατέβηκε - κι έπειτα, διαβάζοντας , ενώ στην αρχή νόμιζα πως είναι μουτζούρες, είδα πως η πρώτη γραφή ήταν πιο προσωπική  και ευάλωτη ενώ  η δεύτερη,  η διορθωμένη, πιο κτητική -  διαλέγεις και παίρνεις...

φιλόλογος η αλήθεια είναι αυτή: κάποιος ήθελε να σηματοδοτήσει τη στιγμή  που ο έρωτας  άρχισε να υπάρχει - απο κει κει πέρα,  μια σειρά  φιλολόγων ασχολήθηκε  με τη δήλωση -  ωστόσο,κανείς δε σκέφτηκε να διορθώσει τον αγενή γραμματιζούμενο  και να προσθέσει ένα "μ"  στον χαρακτηρισμό του... 

σε μικρό μπουκάλι δεν είναι πάντα το μέγεθος αυτό που κάνει τη διαφορά - πολλές φορές, μπορεί κάτι τόσο μικρό να είναι  τόσο όμορφο...

στα πατώματα θα' πρεπε να θυμάμαι; τόσα χρόνια μετά,  και οι δύο,  είμαστε πλέον  άλλοι - νομίζω πως πολύ λίγοι το καταλαβαίνουν  αυτό...

for your eyes only επειδή πολλά είπαμε  αυτές τις ημέρες  αλλά νομίζω πως  παραλείψαμε  το πιο σημαντικό: τίποτε δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό το  ανεπανάληπτο συναίσθημα -  αυτό, του έρωτα λέμε...

love is love τώρα υπερβάλεις - ανάμεσα στο άσπρο και το μαύρο υπάρχει μια τεράστια ποικιλία χρωμάτων και το ξέρεις...

μόνο μπροστά τίποτε δεν επαναλαμβάνεται,  δεν ξέρω γιατί δυσκολευόμαστε  τόσο πολύ  να το καταλάβουμε -  η καθεμιά στιγμή  είναι αυτή που  είναι:  μοναδική και ανεπανάληπτη - κάθε φορά κάνουμε  κάτι καινούργιο - επειδή, απλά,  προχωράμε μπροστά...

θαύματα κι όμως,  όσο κι αν φαίνεται  απίστευτο,  αυτή η τυρκουάζ σταγόνα είναι ο ήλιος  που ακουμπά  στον τοίχο περνώντας μέσα  από μια χαραμάδα - καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο μεταμορφώνονται όλα  όταν  πέσει πάνω τους  το φως - και, φαντάσου, δεν έχω πει  τίποτε  για τις λέξεις...

τι άλλο πια; έχει χρώμα έχει φως,  χαμόγελο και είναι  γεμάτο ενθουσιασμό - λείπει ένα θαυμαστικό στο τέλος της πρότασης, ωστόσο, τι παραπάνω  να ζητήσει  κανείς για την αρχή  της  εβδομάδας;

σήμερα και πάντα τι καλύτερο  θα μπορούσες ν' ακούσεις  από το παιδί σου; τι καλύτερο θα μπορούσες να πεις  στη μαμά σου; κι αν τα βάλεις  όλα μαζί, το φως,  το πράσινο  και το χαμόγελο, θα καταλάβεις πως  ίσως θα πρέπει  να το κάνεις αυτό  κάθε μέρα...

να σε δω πάντα είναι  σημαντική  η προσωπική επαφή  - ωστόσο, αυτό που  μου άρεσε  περισσότερο,  είναι ο δισταγμός ανάμεσα  στις λέξεις - αυτά  τα τέσσερα αποσιωπητικά  που δίνουν  κάθε φορά  όλο τον ρυθμό... 

το πιο λαμπρό αστέρι από το σκοτεινό χθες,  στο φωτεινό σήμερα - στην πραγματικότητα και οι δύο  περιγράφουν το ίδιο συναίσθημα - είναι, απλά,  θέμα προσωπικής οπτικής: ο τρόπος  που βλέπεις το ποτήρι...