streetvieweR

just a kiss κι όλο  αυτό,  μόνο  με ένα φιλί - ένα μόνο...

the art of giving (του Θέμη Χαστά) όλοι  το κάνουμε κάποια  στιγμή - το θέμα είναι να μη γίνει συνήθεια - μπορεί;

follow the rhythm λείπει  ένα "ν" πριν από  τον"χτύπο" - έχει καμιά  σημασία,  μπροστά  στην ομορφιά της πρότασης; 

έχεις μήνυμα πες μου τώρα εσύ  ότι υπάρχει  έστω και ένας που θα έβλεπε αυτό το χαρτί στο αυτοκίνητό του και δε  θα  χαμογελούσε - μ΄εκείνο το χαμόγελο,  ξέρεις...

it hurts όταν λες αυτό που σε καίει και  μόλις  το δεις το μετανιώνεις 

χωρίς πρόγραμμα μερικές φορές δε χρειάζεται να τα ξέρεις όλα -

κοιτάζω ψηλά (του Θέμη Χαστά) στην πραγματικότητα,  περίμενα να δω κάποιον  εκεί,  μ' ένα τόξο κι ένα βέλος,  έτοιμο να στοχεύσει εκεί ακριβώς  που γράφει - ξέρεις ποιον: εκείνον,  τον γνωστό  φτερωτό,  ύπουλο θεό...

ούτε λέξη και φυσικά, το πιο σημαντικό δεν είναι απλά η συνειδητοποίηση αλλά  η επιβεβαίωσή της: αυτό το " ε" με το ερωτηματικό, στο τέλος -

memories (του Θέμη Χαστά) το κλάμα  ενώνει - το ίδιο κάνει και  το γέλιο, βέβαια, αλλά μάλλον το κλάμα είναι  πιο εμπορικό κατά κάποιον παράξενο τρόπο...

the art of giving παρότι καταμεσήμερο κι η αντανάκλαση  εξαφανίζει τις  λεπτομέρειες της εικόνας, το μήνυμα παραμένει τόσο δυνατό, που, πραγματικά,  δε χρειάζεσαι τίποτε άλλο για έναν ολόκληρο μήνα -

ζημιά το μέγεθος  της ζημιάς δεν το ξέρουμε,  ωστόσο,  όσο να πεις,  το κατιτίς του το έκανε...

Your smile του Θέμη Χαστά τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις - με θαυμαστικό και με τελεία - αδιαπραγμάτευτο.

for starters ας ξεκινήσουμε έτσι - μ' αυτήν  την προτροπή,  μ' αυτήν  την καρδιά, μ' αυτό  το σ' αγαπώ - και βλέπουμε... 

You είναι κι  οι  διορθώσεις που  μου άρεσαν  πολύ - σα να γράφεις  σ' ένα κομμάτι χαρτί - ΥΓ: άντε τώρα να πείσω ότι δεν  το έγραψα εγώ...

so far so good ας ξεκινήσουμε έτσι και βλέπουμε - από κάπου  πρέπει να ξεκινά κανείς...

αλλαγή δεν είμαι  απόλυτα    σίγουρη πως  αυτός είναι ο σωστός τρόπος ν' αλλάξει κανείς - μήπως  να το  ξανάβλεπες,  φίλε;

κρίση (του Θέμη Χαστά) όπως φαίνεται,  έχει προστεθεί  κάτι ακόμη στον ατέλειωτο  κατάλογο... 

κρύβε λόγια κάποιες φορές δε χρειάζονται  πολλά : αρκούν δύο λέξεις, ένα χρώμα κι ένα θαυμαστικό -

Houston, we have a problem ότι την έχουμε,  την έχουμε σίγουρα - το θέμα είναι πού ακριβώς - ή, καλύτερα,  πού, πρώτα ...

my everything δεν είναι  η έλλειψη τόνων  αλλά το κόμμα,  αυτό που κάνει  τη διαφορά - και, αυτή η αίσθηση της κίνησης και της φρεσκάδας - ίσως επειδή  το μελάνι δεν είχε στεγνώσει ακόμη...

στον βυθό η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να φανταστώ πόσο "πολύ" είναι  αυτό  το βάθος - και δεν ξέρω  αν κι ο Γιώργος είναι χαρούμενος μ' αυτό το "σ' αγαπώ", στα βαθιά... 

thinking of you είναι πολύ πρωί, είναι κρυμένο κάπου που δεν το περίμενα και με αιφνιδιάζει - λίγο το χρώμα, λίγο οι λέξεις,  λίγο το μέγεθος...

the power in you   (του Θέμη Χαστά) και όχι μόνο στις άσχημες αλλά και στις όμορφες,  και στην κάθε μέρα - αυτό είναι το μυστικό - και δεν είπε κανείς ότι είναι εύκολο...

Houston, we have a problem κι αν σκεφτείς πως η μοναδική  σωστή λέξη είναι το "εγώ", καταλαβαίνεις  πως το πρόβλημα είναι μεγαλούτσικο - και σε περισσότερα επίπεδα από την απλή  γραμματική...

σημεία στίξης και,  φυσικά,  καταλαβαίνεις  αμέσως  ποιο είναι  το σημαντικό -  πιο σημαντικό από τις λέξεις: η τελεία,  τα δύο θαυμαστικά και η υπογράμμιση -