streetvieweR

I'll be watcing you δεν ξέρω  τι ακριβώς δεν έχει εκείνος που πρέπει να φοβάται κανείς,  αυτό που ξέρω  είναι  πως  τα πράσινα μάτια  αυτού του  καταπληκτικού παρατηρητή  δεν με άφησαν  ούτε για μια στιγμή  όσο βρισκόμουν στην περιοχή του...

my flower στην αρχή, την κόκκινη  μουτζούρα και  τις πράσινες   τελείες,  τα πέρασα για ένα  κόκκινο τριαντάφυλλο  και τα φύλλα του - κι η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που το κοιτάζω πάλι τα ίδια σκέφτομαι - ταιριάζει τόσο πολύ με τα λόγια - είναι κι επειδή, τελικά,  μου αρέσει αυτή η σιγουριά αυτών των λέξεων...

my OCD   προφανώς, τους ενοίκους  της συγκεκριμένης πολυκατοικίας δεν τους απασχολούν  τα συνηθισμένα ερωτήματα  που βασανίζουν όλους εμάς  τους υπόλοιπους απλούς ενοίκους,  όπως "έκλεισα το μάτι της κουζίνας;", ή,  "φόρεσε το παιδί μου  το μπουφάν του, στο σχολείο;" και άλλα τέτοια ταπεινά,  οπότε, βγαίνοντας από την πολυκατοικία,  υπάρχει και γι' αυτούς ένα ερώτημα,  για να μη νιώθουν μειονεκτικά -

give me hope κι ύστερα βλέπεις κάτι τέτοιο και σκέφτεσαι πως ευτυχώς, υπάρχει ακόμη ελπίδα...

διασπορά (της Αθανασίας Τσιρωνά) στην αρχή υπήρχε ένα απλό "δεν ζω χωρίς εσένα" -  προφανώς, δεν ήταν  αρκετό -  κι η αλήθεια είναι πως  αν η "Δ" δεν έχει  καταλάβει τι θέλει  να της πει ο "Δ", υπάρχει πολύ χώρος ακόμη...