streetvieweR

υπάρχει λόγος σοβαρός αν σταματούσε στο  "θα σε περιμένω" θα ήταν ένα  γνωστό μήνυμα: πολλοί περιμένουν πολλούς- έρχεται  όμως η αιτιολόγηση και σου δίνει κάτι σα γροθιά στο στομάχι: "δεν γίνεται αλλιώς" - τελεία.

σε τάξη ...κεφαλαία, τακτικά, ευδιάκριτα, περιποιημένα: και με θαυμαστικό και με καρδιά και με κοπλιμέντο στο τέλος! θέλεις κι άλλα;

just do it ...τι περισσότερο; - η οδηγία  είναι  ξεκάθαρη! όσο για το χρώμα: μπροστά του τα λόγια χάνουν  τη δύναμή τους...

ο ήλιος απέναντι ...αυτό  που ακολουθεί  σε σειρά  προτεραιότητας το  "να μ' αγαπάς"- ο δυνατός ήλιος, βέβαια, έχει  αλλοιώσει τα χρώματα απλά και μόνο επειδή μπορεί να το κάνει... ...και γι'αυτούς που κατέχουν τα αγγλικά υπάρχει ολόκληρο κείμενο δώρο για τον ορισμό της επανάστασης- (δεν  έχει σχέση με το μήνυμα απλά, για εξάσκηση...)

γλυκύτητα δεν ξέρω  γιατί μου φάνηκε τόσο πολύ  γλυκό αυτό το μήνυμα: το χρώμα  του τοίχου πίσω του, το τελικό "ς" που είναι γραμμένο στα τούβλα, δίπλα - ("η ζέστη, τα λόγια του παπά"...)  ...γενικά,  το " μου λείπεις" μου αρέσει  περισσότερο από το " σ' αγαπώ"  - κουβαλά  περισσότερα πάνω του, μέσα του-

2 σε 1 ...   και καλημέρα και σ' αγαπώ - θεωρητικά,  το καλό του/της μένει  στην πολύκατοικία η είσοδος  της οποίας βρίσκεται στο τέλος αυτού του  μικρού στενού: οπότε: μια καλημέρα βγαίνοντας από την είσοδο κι ένα  σ' αγαπώ βγαίνοντας από το στενό, στον κόσμο... (και μάλιστα σε πλαίσιο για να μην  μπερδευτεί με τα υπόλοιπα άσχετα μηνύματα που, απλά, έτυχε να είναι  στο ίδιο χρώμα...)

δική μου ...περισσότερο κι από τη λέξη είναι  η κτητική αντωνυμία στο τέλος και μάλιστα με κεφαλαία γράμματα αυτή που κάνει τη διαφορά - κι η καρδιά,  φυσικά...

ποια άμστελ; ... Ρωμαίος και Ιουλιέτα και χαζά- έτσι κι αλλιώς η ιστορία  γράφεται καθημερινά με νέα, διαφορετικά ονόματα- (μου διαφεύγει λίγο το όνομα της κοπέλας αλλά τι σημασία έχει; ένα όνομα πάνω ένα κάτω...)

δε ζητάω πολλά ...τι είναι μια καλημέρα; είναι  πολύ; (κι όμως υπάρχουν  κάποιοι που δεν τους  τη λέει  κανείς- την καλημέρα εννοώ... )

I promise απλά  εντυπωσιακό: το χρώμα  πάνω στο χρώμα, το μέγεθος και, φυσικά, οι λέξεις (πάντα  οι λέξεις...)

αλήθειες ...χρειάζονται   περισσότερα λόγια; σίγουρα όχι -

έχω αϋπνίες ...υπάρχουν διάφοροι τρόποι  αντιμετώπισης του φαινομένου ωστόσο ένας βρίσκεται πάνω από όλους: εσύ,  δίπλα μου - ...εκτός αν στην πραγματικότητα το μήνυμα σημαίνει "δεν κοιμάμαι επειδή είσαι εσύ  δίπλα μου" - τότε δυσκολεύει το πράγμα...

"έχω και κότερο..." ...πάμε μια βόλτα;" οι εκδοχές είναι δύο: η πρώτη, απλή: "θέλω να ξέρει όλος ο κόσμος ότι αγαπώ  την Κατερίνα" - η δεύτερη, προχωρημένη: "είμαι η Κατερίνα και θέλω να ξέρει όλος ο κόσμος ότι με αγαπώ!"

εύκολα το λες ...δύσκολα το κάνεις - ή, μήπως,  όχι;

είναι απάντηση; ...δεν είμαι  καθόλου σίγουρη: ο δρόμος σε "οδηγάει" εκεί που πήγε; ή, απλά,  "υπήρχε χώρος για κάτι ακόμη μια που είχα και σπρέϋ και έμπνευση";  

είναι τυφλός... ο έρωτας, αυτό το ξέρουν όλοι- ωστόσο, μήπως στην πραγματικότητα το μήνυμα είναι  πολιτικό και δεν έπρεπε να βρίσκεται εδώ; (να κρατήσουμε μόνο το βρε λες; )

ανατροπή μέχρι το θαυμαστικό έχει  κάποιος την αίσθηση μιας χαρούμενης καλημέρας - κι ύστερα έρχεται  σα χαστούκι η αλήθεια...

μπαρμπα-Στάθης... στην αρχή δεν κατάλαβα την παράξενη γραφή: το αγγλικό biz του μπιζελιού- νόμιζα πως εννοεί κάτι σε ΠΑΟ- έμεινα ώρα να το κοιτάζω  - εννοείται, βέβαια, πως, περισσότερο κι από το τριαντάφυλλο, αυτό που μου φάνηκε  το πιο συγκινητικό είναι (τι άλλο;) τα αποσιωπητικά,  στην υπογραφή...

... την καρδιά μην ξεχάσεις! ...κι όμως,  είναι τοίχος - κι αν θυμάμαι καλά,  σχολείου - τώρα, νηπιαγωγείου; παιδικού σταθμού; αυτό  δεν το θυμάμαι...

...δίνει φτερά τι,  ψέματα να λέμε; αφού δίνει...

it's a sign! ...περπατώ στην προξένου Κορομηλά, είναι μια από αυτές τις μέρες που θέλεις  να μη θυμάσαι, σταματώ  για να ψάξω  το κινητό μου  που το έχω πετάξει στην τσάντα μου και το ακούω που χτυπά - και το βλέπω: ακριβώς στο ύψος  των ματιών μου (πως λέμε κατάμουτρα;) και με κεφαλαία γράμματα - ε,τι άλλο πια;

δυο πράσινα μάτια πολύς πολύς  πολύς κόσμος - αυτός που ... δεν βλέπει- ωστόσο τα μάτια είναι  τόσο  μα τόσο  όμορφα...