the one and only

(του Θέμη Χαστά)

επειδή συνήθως 
το ξεχνάμε -
και στην πραγματικότητα,
είναι το μόνο που έχουμε στ' αλήθεια -
με δύο καρδιές 
κι ένα θαυμαστικό 
στο τέλος, φυσικά...