streetvieweR

χάρηκα που τα'παμε τώρα,  για να καταλάβουμε πώς ακριβώς  συνδέονται και ποια ακριβώς είναι η σχέση μεταξύ τους:  α)θεωρούμε  πως στη γραφή  κυριαρχεί  αυτό το μαγικό υλικό που υπάρχει στα παραμύθια, β)υποθέτουμε πως ισχύουν  αυτά που λέγαμε  προχθές  για τους  κανόνες  στη μοντέρνα  ποίηση...

ξύπνα Βασίλη! σε θέλει  λέμε, τι δεν  καταλαβαίνεις! κι όλη η άνοιξη  για ντεκόρ- τι άλλο πια...

κρίμα... κι όμως,  είναι αλήθεια, αρκεί τόσο λίγο για να πνιγεί κανείς- κατά τα λοιπά, τα γνωστά: ο απίστευτος ήλιος,  το φως κι η σκιά, στο περίπου βγήκε η φωτογραφία, δεν μπορούσες να δεις  τίποτε...

γράφω και μαθαίνω ...η ιστορία λίγο-πολύ γνωστή: κάποιος γράφει μ' αυτό το φωτεινό, καλοκαιρινό χρώμα, ένα ...ακουστικά σωστό μήνυμα  κι έρχεται ένας άλλος που ξέρει περισσότερα και το σχολιάζει - δεν το διορθώνει - κάποιος να διορθώσει τον σχολιαστή δεν έχει περάσει ακόμη  από το στενό αυτό...

μοντέρνα ποίηση ...κατάλαβα τα "χείλη", στο τέλος - αυτό με τον  χρόνο  και τη σκάλα, όχι - βέβαια,όπως λέει  κι ο Ηλιόπουλος,  "ένα ποίημα είναι ποίημα όταν δεν το καταλαβαίνει κανείς- όταν το καταλαβαίνουν όλοι  δεν είναι ποίημα είναι τσιφτετέλι..." σωστά;

το συννεφάκι μου μικρό  και γλυκό- αυτό, μόνο

δε χωράει πουθενά το συναίσθημα που  προκαλούν αυτά τα μάτια: όταν κοιτάζεις  το μήνυμα από απόσταση φαίνεται  μεγαλύτερο  απ' ότι  όταν  το βλέπεις  από κοντά- έπρεπε  να έχω πάει ένα βήμα  πιο πίσω  για να  φανεί καλύτερα το μέγεθος, απλά, δεν υπήρχε  χώρος...

από τον Γιώργο που γιορτάζει (του Παναγιώτη Παπαποστόλου) μεγαλύτερο (και πιο  ...απλωτό) δε γίνεται - και σε σημείο που,  κυριολεκτικά, οι πάντες, δηλαδή όλα τα στοιχεία  της φύσης, το βλέπουν...

δε χρειάζονται πολλά ...χωρίς αμφιβολία, ένα αληθινό χαμόγελο είναι πάντα το καλύτερο δώρο: είτε από  ανδρικά, είτε από  γυναικεία χείλη...

έτσι είναι αυτά τα λάθη κοστίζουν - ειδικά τα..."ταφ"- ωστόσο, δεν μπορώ να μην πω ότι, βλέποντας την παύλα, αυτό το κενό της σιωπής που δεν είναι τελεία, αναγνώρισα μια  αδελφή ψυχή...

αυτό πόνεσε όχι αυτό  που γράφει  το μήνυμα αλλά  αυτό που   έγινε  η αιτία για να γραφτεί- τίποτε άλλο: σεβασμός  σ' αυτόν  που πονά...

του πολυτονικού ...και  πνεύματα και  περισπωμένες και  μια σοβαρή, οριστική τελεία, στο τέλος - ευτυχώς που  υπάρχει όλο αυτό το χρώμα,  παντού,γύρω...

σχεδόν αόρατο είναι το χρώμα και είναι κι ο ήλιος: οι δυο τους φτιάχνουν κάτι που  δεν απέχει πολύ από αυτό  που ζητά το μήνυμα... (τώρα, για  να λέμε  την αλήθεια  κι εγώ  αυτό θέλω...)

δεν ήταν νησί (του Θανάση  Τσιρωνά) ...κι όμως είναι τόσο θαλασσινό: μ'όλο αυτό  το λευκό, το γαλάζιο και το δυνατό φως παντου, ολόγυρα- κι η θάλασσα  είναι εκεί,  στην άκρη  της εικόνας: απλά, υπάρχει μια πόλη  στο ενδιάμεσο...

για τη δύναμη αυτή  που μόνον  ένα  τεράστιο, κατακόκκινο "σ'αγαπώ" μπορεί να δώσει...

κάπως χάθηκα ευτυχώς που υπάρχει όλος αυτός ο ήλιος  πάνω, κάτω, στο ενδιάμεσο, σ'αυτή τη δαντέλα της σκιάς - προσπαθεί να κάνει λίγο  πιο ελαφρύ το βάρος  των γραμμάτων: δεν ξέρω  τι καταφέρνει, βέβαια...

στο ίδιο μήκος κύματος μια  που μιλάμε απο χθες για χαμόγελα και μια που "πόσο μακριά  είναι πια το  καλοκαίρι;": ωραίο, απαλό  μωβ  κάτω  από έναν  δυνατό ήλιο και μια μικρή παραμόρφωση  στα γράμματα  όπως θα ήταν  αν βρισκόντουσαν κάτω  από μια σταγόνα νερού...

γλυκό και γλυκό ...δηλαδή από αυτά  που μου  αρέσουν- να σημειώσω πως είναι  γραμμένο  με ασημένιο χρώμα, γεγονός που το κάνει αφενός ακόμη  πιο γλυκό, σχεδόν  παραμυθένιο και, αφετέρου, αόρατο, αν  το κοιτάξεις από την  άλλη πλευρά...

μεγαλόψυχος   και, άνθρωπος,  αυτό που λέμε ..."υπεράνω": μεγάλη καρδιά- σωστά;

πώς είπατε; ...όταν λέμε "τέλος" ποιο ακριβώς εννοούμε; της ζωής; της σχέσης; του κόσμου,  μήπως;

δείξε μου τον τρόπο δεν ξέρω πώς ακριβώς μαθαίνει κανείς κάτι τέτοιο - αυτό που ξέρω είναι πως το πράσινο  πάνω σε τέτοιο υλικό και με τον ήλιο πάνω του  μοιάζει με ...μαγική  εικόνα: δεν είσαι  καθόλου  σίγουρος πως υπάρχει -

σε κορνίζα ...θέλω να πιστεύω πως το εννοεί με την έννοια του παλιού  ελληνικού  κινηματογράφου: αυτή, που. όταν όλοι κοιμούνται βάζεις τη σκάλα στο παράθυρο...

επικίνδυνος ή ενδιαφέρων; αυτό μάλλον θα το καταλάβω αφού ρισκάρω, σωστά; στο μεταξύ, there's always the sun που λέει  και το τραγούδι: θολώνει  κάπως  την  επικινδυνότητα του εγχειρήματος όταν την αντιμετωπίζεις από κοντά...

τι να πεις... και, προφανώς, κάπου εδώ, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά: πολύ ψηλά,  όμως...