streetvieweR

μυστικό ομορφιάς πες τώρα,  αν υπάρχει  κάποια που  δεν το ξέρει - (κάποια είπα...) τώρα λοιπόν, μετά από αυτά τα γαλάζια σου  γράμματα,  το ξέρουν όλοι-

πραγματικά μεγάλα λόγια μπορεί να πει κανείς κάτι; για το μέγεθος; για το χρώμα; για το χρώμα πίσω από το χρώμα; αναρωτήθηκα  πώς θα είναι  όλο αυτό  αν πέσει πάνω του  το φως του ήλιου  όταν δύει- θα μπορεί να περιγραφεί, άραγε;

άβυσσος ...και όποιος κατάλαβε,  μπράβο του! αυτό που μου άρεσε είναι τα τριγωνάκια  με την  τελίτσα  (:θαυμαστικά;) που μου θύμισαν μπαλόνια που φεύγουν  όλα μαζί... ( κάτω από το Χριστίνα υπήρχε κάποιο  απαγορευμένο όνομα που σβήστηκε;)

γράφω πάνω στη γραμμή ακόμη κι αν  οι μουτζούρες  που  βρίσκονται από κάτω προυπήρχαν,  η χρωματική αντίθεση  βοήθησε  την οριζόντια  στοίχηση- ωστόσο,στο τέλος, υπάρχει  ένα ακόμη  "σ' αγαπώ" ,  περισσότερο αβίαστο...

τέχνη δεν ξέρω  ποιος έγραψε τι και με ποια ακριβώς σειρά - αυτό που μετράει είναι  το αποτέλεσμα...

όλα σε ένα και ευχές και γλυκόλογα και καρδιά και συναισθήματα και δύο αποσιωπητικά και ημερομηνία και κόκκινο χρώμα- καταλαβαίνεις ότι πιο πλήρες δεν υπάρχει...

προειδοποίηση τώρα ποιοί είναι ακριβώς αυτοί οι  "σοβ" που πέφτουν,  δεν είμαι σίγουρη: σοβάδες, πιθανολογώ- έχω μια εμμονή με τα σημεία  στίξης, ωστόσο: και τελεία και παύλα- μίλησα.

εδώ σε θέλω αναρωτιέμαι μόνο αν, στο τέλος, ήθελε στην πραγματικότητα ένα ερωτηματικό ή, αν τα αποσιωπητικά σημαίνουν απλά, μια  δήλωση...

έχω νεύρα κι όμως:αν σταματούσε στο  "στην είσοδο", θα ήταν  απλά μια απαγόρευση  όπως τόσες και τόσες- υπάρχει μια  ρετρό επίγευση, ωστόσο: το φύλλο από το σπιράλ  τετράδιο, το σελοτέιπ, ( η ζέστη, τα λόγια του παπά, you know...)  

στα πατώματα κ άτι πρέπει να κάνεις,φίλε... να το κοιτάξεις αυτό!

                               ομαδική δουλειά για άλλη μια φορά,από μακριά μου φάνηκε πως παντού γύρω του είχε λουλούδια...

παρελθόν και τα δύο ρήματα σε ιστορικό χρόνο: σημαίνει  κάτι αυτό;

club δεν ξέρω γιατί αλλά, στην αρχή,  όταν το είδα από μακριά, μου έφερε στο νου  αν όχι κάτι ποδοσφαιρικό,  σίγουρα κάτι αθλητικό - ίσως το C, να την έκανε αυτή τη δουλειά - τελικά,κατέληξα πως  πιθανότατα πρόκειται απλά για  το αρχικό ενός ονόματος: ποιού, άραγε; Cτάθης; Cωτήρης;

το'χω επειδή  μ' αυτά  και μ'αυτά  μείναμε  λίγο πίσω στο κομμάτι της αυτοεκτίμησης- δεν είναι  γραμμένο μία φορά αλλά δύο: η δεύτερη πιο  επιτακτική, με μία κάθετη υπογράμμιση επίφασης,  στο πλάι...

ευγενικά όμως  ξεκάθαρα- το μπουκάλι απλά  δίνει έμφαση - θα μπορούσε  να είναι πολύ χειρότερα, το ξέρουμε όλοι...

μετατόπιση ευθυνών γιατί εμείς,  ρε φίλε; εσύ τι κάνεις; δίνεις απλά οδηγίες/ κατευθύνσεις; λυπάμαι, δεν πάει  έτσι:  κάτι σου έχουν πει/ έχεις καταλάβει λάθος...

τώρα και σε κόκκινο πριν από  αρκετό καιρό, το ίδιο μήνυμα ήταν γραμμένο στο  ίδιο σημείο με μαύρο χρώμα- πρακτικά, κάποιος έβαψε το τοιχάκι κι έγραψε ξανά το μήνυμα  με κόκκινο χρώμα: μεγαλύτερη ένταση του συναισθήματος;

επιστήμονας (wikipedia:) η έννοια  μέσω της οποίας μετράται  η αταξία: "εν"+"τροπή"- (αλλαγή εντός, εσωτερική αλλαγή) δεν αντιστοιχεί με κάποιο  αισθητό στον άνθρωπο μέγεθος - έχουμε αλλάξει  επίπεδο,δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει...

ως εδώ ήταν όπως όλα  τα ψεύτικα,  άλλωστε - τι να λέμε τώρα- έρχεται  η στιγμή που  πέφτουν  οι μάσκες...

μη μιλήσεις ...μια που  κινούμαστε σ' αυτό το  επίπεδο όπου,  όπως εχθές, μιλούν τα σχήματα κι όχι οι λέξεις- νομίζω πως στα highlights ανήκουν οι άσπρες, πάνω στους  σωλήνες...

κότα ή κόκκορας; δεν είμαι σίγουρη για το φύλο  του πουλερικού- σε κάθε περίπτωση, κοιτάζοντάς το, δε μου έρχεται  κάτι θετικό στο μυαλό - μήπως να κάνω ένα ωραίο  κοτόπουλο με πατατούλες στο φούρνο, για μεσημεριανό; χμ...

ό,τι μπορούμε κάνουμε... οκ, δεν είμαι  καλλιτέχνης, δεν είχα και τη σβήστρα μου μαζί μου... ωστόσο, είναι  γραμμένα  στο πάτωμα, οπότε θα  μπορούσες  να πεις  ότι  έχουν πάνω τους  κάπως  μεγαλύτερη βαρύτητα...

τώρα; μόλις  θυμήθηκα πως άφησα το θερμοσίφωνο/ το φούρνο/ το μάτι της κουζίνας/ ανοιχτό- ζημιά...

κάτι ακόμη; ξεχάσατε το βιογραφικό, στα προαπαιτούμενα της μελέτης- τι σου κάνουν αυτά τα... "διαδημιστικά", τελικά... φυσικά, ο ήλιος, είναι πάντα  ο ήλιος, ζεστό μεσημέρι-

στο κόκκινο στην αρχή, διαβάζοντάς το από μακριά, νόμισα πως  δίπλα από  την καρδιά έγραφε "εδώ": σε θέλω εδώ - πλησιάζοντας, είδα πως  η καρδιά  λειτουργεί κάπως σαν τελεία: οριστικά και κάπως αναμφισβήτητα-