τώρα και σε λευκό

μιλάω με τη μαμά μου στο τηλέφωνο και περπατάω, είναι μεσημέρι και σταματάω ακριβώς εκεί μπροστά για να ψάξω κάτι στην τσάντα μου - πρώτα είδα το "σε θέλω" - 
ύστερα όλο το υπόλοιπο, σα σύννεφο που γλιστρά απαλά σ' έναν διάφανο ουρανό - δεν είμαι και πολύ στα καλά μου, μάλλον...