a new start
ωστόσο, είμαι σχεδόν σίγουρη πως δεν είναι ακριβώς αυτά, τα σωστά λόγια:
δίνουν στον άλλο ένα προβάδισμα που δε μου αρέσει -
μου αρέσει το χρώμα, όμως, και αυτό το ριγέ από το παλιό στόρι, που κάνει τα μάτια να παραξενεύονται...
Στην αρχή δεν τα έβλεπα, φυσικά. Έβλεπα μόνο τα μεγάλα, φωναχτά συνθήματα, πολιτικά ή ποδοσφαιρικά - το πρώτο μικρό μηνυματάκι το είδα κάποιο πρωί: εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου, στο ύψος των ματιών μου, σε μια κολώνα, κάπου στην Ανθέων - έμεινα λίγη ώρα να το κοιτάζω, τόσο μικρό, όμως τόσο δυνατό. Από τότε, τα ψάχνω - τα βρίσκω κρυμένα μέσα στα στενά, ποτέ στους μεγάλους δρόμους. Εννοείται, φυσικά, πως δεν διεκδικώ φωτογραφικές περγαμηνές. Μου αρκεί που υπάρχουν, για όσο υπάρχουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου