streetvieweR

shadows   (της Φωτεινής Μπαλαμπανίδου) ίσως κάτι σαν αυτή την σκιά  στον τοίχο - δεν είμαι σίγουρη πως το καταλαβαίνω, φυσικά,  ίσως αν ήταν μια σκιά που φεύγει, αντί να έρχεται - τι να ήσουν πριν , άραγε; άβυσσος...

for you ανακούφιση - το να ξέρεις πως  αν/όταν θα έρθει  αυτό το δύσκολο ξημέρωμα, κάποιος θα βρίσκεται εκεί, έτοιμος να παίξει τον ρόλο της αυγής - το πιο σημαντικό φυσικά είναι εκείνη η τελεία στο τέλος που  δίνει έναν απόλυτα οριστικό χαρακτήρα στην πρόταση: να το ξέρεις, εγώ θα γίνω αυτή η αυγή, τελεία και παύλα - 

spring details δεν είναι απλά τα τεράστια γράμματα ή το χρώμα τους - είναι το αποτύπωμα της άνοιξης σ' έναν τοίχο - ο τρόπος που, πολύ νωρίς το πρωί,το παραμικρό φύλλο των δέντρων ζωγραφίζει τη σκιά του στο δυνατό δροσερό, πρωινό φως, πάνω σ' αυτή την τόσο μεγάλη έκταση...

feelings τα πράγματα αλλάζουν -  απ' ότι φαίνεται, μόνο το σημείο που δείχνει το βελάκι έχει μείνει ίδιο -  τώρα, τα συναισθήματα έχουν αλλάξει προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο; ας επιλέξει ο καθένας τη δική του εκδοχή...

αντιθέσεις στην πραγματικότητα έχεις δύο επιλογές: να βουτήξεις στο χρώμα και στις καρδιές, ή  να δώσεις βάση στις λέξεις - θα μπορούσε να είναι κάτι σαν ψυχολογικό τέστ - όπως αυτό με το ποτήρι με το νερό,  αν το βλέπεις μισογεμάτο  ή μισοάδειο - εσύ ξέρεις...

μεγάλη καρδιά υπάρχει μια σαφής κατεύθυνση στον γυναικείο πληθυσμό, η οποία με εμποδίζει να πω ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που βιώνει την ανώτερη αίσθηση της αγάπης: την αγάπη προς τον εαυτό και προς τον συνάνθρωπο -  μάλλον προς το εντελώς (μα εντελώς) αντίθετο πάει το μυαλό μου...

αυτογνωσία (του Θέμη Χαστά) ...κι έρχεται κάποια στιγμή  που γνωρίζεις τον εαυτό σου τόσο καλά  που, ακόμη και τα αδύνατά σου σημεία, σου δίνουν δύναμη -

απουσία (της Φωτεινής Μπαλαμπανίδου) η αλήθεια είναι πως  μου φάνηκε τόσο πολύ δυνατή η μεταφορά,  τόσο έντονη η εικόνα που, στην πραγματικότητα, δεν ήθελα να γράψω ούτε μια λέξη παραπάνω - με τρόμαξε αυτή η ένταση της απουσίας...

do it κι επειδή χθες  χαθήκαμε στις πολλές λέξεις, σκέφτηκα, σήμερα που είναι μέρα ξεκούρασης,  ν' ασχοληθούμε μόνο με μία - με κεφαλαία, με κόκκινο χρώμα και με τρία θαυμαστικά να την ακολουθούν,  για να γίνει ακόμη πιο επιτακτικός  ο χαρακτήρας της...

απάντηση πρέπει να έχει κανείς  μεγάλη υπομονή για να γράψει όλα αυτά τα λόγια -  και μεγάλο συναίσθημα, φυσικά,  το οποίο, στην πραγματικότητα είναι αυτό που καλλιεργεί την παραπάνω υπομονή - βεβαίως, είναι μεσημέρι και ήλιος, αυτός των τελευταίων ημερών, ο απερίγραπτος και,  δύο μόλις βήματα μακριά από τη συγκεκριμένη γωνία δεν μπορούσες να δεις τίποτε,  οπότε ό,τι έβγαλα από απόσταση, ήταν για πέταμα...

words κι εκεί που περπατάς και προβληματίζεσαι με κάτι ασήμαντο, πέφτεις ξαφνικά πάνω σε κάτι τέτοιο - και νιώθεις πως το μυαλό σου παίρνει πραγματικά φωτιά - κι όταν ξαναρχίζεις να περπατάς κάτι μέσα σου δεν είναι το ίδιο με πριν - πόση δύναμη μπορούν να έχουν οι λέξεις...

υποσχέσεις τώρα, έχουμε πει δε λέμε μεγάλες κουβέντες κι αυτή είναι πραγματικά μία από αυτές - και με αποσιωπητικά  και με καρδιά - ας είναι -  ο χρόνος θα δείξει... 

someone like you φίλε μου, λυπάμαι που θα σε στεναχωρήσω και στην πραγματικότητα δεν το θέλω, όμως νομίζω πως κάποιος  πρέπει   να σου το πει, για να μην κουράζεσαι - δε θα βρεις -  μπορείς να ψάξεις όσο θέλεις, όμως το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, πάντα:  όχι - γι'αυτό, προχώρα...

doctor, doctor (του Θέμη Χαστά) τι να πει μια Μαιευτική μπροστά στο μεγαλείο και την πολυπλοκότητα του έρωτα;  αν περνούσε με λίγο διάβασμα παραπάνω, θα είχαμε πτυχίο, όλοι - ποιος έχει τέτοιο πτυχίο; εγώ δεν ξέρω κανέναν...

επιμονή (της Φωτεινής Μπαλαμπανίδου) ο επιμένων νικά,   σκέφτομαι  στην αρχή,  όταν το διαβάζω:  όταν ψάχνεις, βρίσκεις - τώρα, τι έγινε και χρειάζεται  να ψάξεις τον άλλο  και μάλιστα με κάθε τρόπο και κάθε μέσο που σημαίνει πως έχει κάπως σκόπιμα εξαφανιστεί,  αυτό το ξέρεις  εσύ κι εκείνος - σωστά;

συμπέρασμα δεν είμαι απόλυτα σίγουρη ότι καταλαβαίνω ή μπορώ να παρακολουθήσω ακριβώς την πορεία της σκέψης, οπότε μένω στο συμπέρασμα και στην καρδιά - και στο κόκκινο χρώμα, φυσικά...

the sea inside είμαι σίγουρη πως η συγκεκριμένη θέα που κόβει την ανάσα είναι αυτή που έδωσε την έμπνευση: η θάλασσα στα πόδια της πόλης, στην άκρη της εικόνας -  επίσης, αδύνατο να μην επισημάνω τον μοναδικό τρόπο που βρίσκει πάντα ο ήλιος να κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα σε μια φωτογραφία - δεν του φτάνει το απίστευτο φως της μέρας... 

life coach ποιος είπε λοιπόν ότι τα φαρμακεία υπάρχουν μόνο για φάρμακα ή καλλυντικά; κάποια δίνουν και εξαιρετικά σημαντικές συμβουλές ζωής, όπως αυτό εδώ -  η αλήθεια είναι πως ντράπηκα να βγάλω περισσότερες και πιο προσεκτικές φωτογραφίες επειδή ήταν ανοιχτό και είχε κόσμο, κι όταν φυσικά σκέφτηκα να ξαναπεράσω από κει κάποια στιγμή που ήταν κλειστό, είχε αλλάξει θέμα...

για σένα κανένα σ' αγαπώ δεν είναι ποτέ αρκετό -  ποτέ δεν κουράζεσαι να τ' ακούς - η κάθε φορά είναι μια καινούργια φορά - κι αυτό, το συγκεκριμένο, πολύ περισσότερο απ' όλα: ποτέ δεν κουράζεσαι  να το λες  και ποτέ δεν κουράζεσαι να τ' ακούς... 

friends τελικά, όταν θέλεις κάτι πολύ, έρχεται κάποια στιγμή που το πραγματοποιείς,  σωστά; - είχα κι εγώ κάποιους τέτοιους μακρινούς και ανέφικτους, απαγορευμένους φίλους - δεν τους ξαναβρήκα -  δεν τους ήθελα, τελικά; δεν είμαι σίγουρη...

back to reality (της Φωτεινής Μπαλαμπανίδου) ...που στην πραγματικότητα σημαίνει,  αν ξεπεράσεις το άρθρο που ίσως και να είναι σκόπιμα διαφορετικό για να κάνει εντύπωση,  αυτά που λέγαμε χθες: επιστροφή στην κανονικότητα - τώρα βέβαια, ίσως να είναι λίγο εγωιστικό το έλα να με βρεις, αλλά, ποτέ δεν ξέρεις τι ακριβώς έχει συμβεί...

move on ίσως, με κάπως άκομψο τρόπο βέβαια και με ένα θαυμαστικό λιγότερο, να θέλει να πει πως, εντάξει, βάψαμε αβγά, τα τσουγκρίσαμε, συγχωρήσαμε αλλήλοις, φιληθήκαμε, ανάψαμε λαμπάδες, σουβλίσαμε, ψήσαμε, ήπιαμε, χορέψαμε, φτάνει - άντε, να πάμε παρακάτω...

ευχές   όταν είσαι καλός άνθρωπος, είσαι καλός άνθρωπος- τελεία και παύλα

forgiveness σκέφτηκα πως, τις τελευταίες ημέρες, ακούστηκαν διάφορα περί συγνώμης, μερικά βαριά, μερικά κάπως καταθλιπτικά -  αυτή όμως είναι διαφορετική, είναι διάφανη, αιθέρια και γλυκιά και κάπως πιο χαμογελαστή από τις υπόλοιπες - και με δύο καρδιές που μου θύμισαν πεταλούδες - αν έπρεπε να διαλέξω, θα διάλεγα αυτή, σίγουρα...

ο ήλιος απέναντι   η άλλη όψη του να μ' αγαπάς , το ίδιο σημαντική με την πρώτη - εννοείται πως με τράβηξε το χρώμα - όμως, υπάρχει και ο Μεγάλος Υπονομευτής, ο ήλιος, που βρισκόταν απέναντί μου εκείνη τη στιγμή: αυτό που μοιάζει ν' αστράφτει στην άκρη κάθε εικόνας, πράγματι αστράφτει - επίσης, όταν κάνεις δύο βήματα μακριά, υπάρχει κι ένας ορισμός, δώρο...