για πες...

δεν είναι μόνο ο διάλογος που μου έκανε εντύπωση, αλλά το φως, το πολύ πρωινό φως που δημιουργεί όλες αυτές τις παράξενες, έντονες σκιές -

ήθελα να κάνω δύο βήματα πίσω για να το δω από απόσταση, όμως, όπως γίνεται πάντα, ένας κύριος που ξεσκόνιζε το αυτοκίνητό του ακριβώς εκεί μπροστά, με κοίταζε αυστηρά και επίμονα, οπότε, απλά εξαφανίστηκα...