streetvieweR

επείγον περιστατικό λίγο το χρώμα, λίγο το ορθογραφικό, λίγο η διορθωσούλα, ο σχεδόν κύκλος, το βέλος, τα αποσιωπητικά, η ζέστη, τα λόγια του παπά, καταλαβαίνεις... τη δίνουν αυτή την αίσθηση της αρρώστιας - τώρα, το γιατί κάποιος επέλεξε να προτείνει τη μέθοδο Σίλβα ως θεραπεία, αυτό μόνον εκείνος το ξέρει - θα ήταν μια κάποια λύσις , βέβαια, όπως θα έλεγε κι ο Καβάφης...

χωρίς διευκρινίσεις ...κι επειδή είχαμε προχθές όλη αυτή την κουβέντα για τη ζωή, ορίστε μια δήλωση ενυπόγραφη, λαμπερή όπως η ίδια και με θαυμαστικό - για τη Ζωή που θέλουμε, όποια κι είναι!

κανένας άλλος σ' ένα σκοτεινό σημείο, με το γνωστό, φωτεινό χρώμα - η μία λέξη με κεφαλαία, η άλλη με μικρά - η αλήθεια είναι πως θα ήθελα πολύ να δω την πραγματική αξία του χρώματος, μια σκοτεινή, κρύα και υγρή μέρα, με τα πάντα να στάζουν από παντού  κι όχι το πρωινό που το είδα, όπου ο ήλιος έστηνε πανηγυράκια σε κάθε γωνιά...

και τη μία και την άλλη επειδή υπάρχει αυτή η διφορούμενη έννοια της ζωής - αναφέρεται στο όνομα, ή στη ζωή που ζούμε; ας διαλέξει ο καθένας ό,τι θέλει -  κάνοντας ένα βήμα πίσω, βέβαια, όπως πάντα, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο συγκεκριμένα...

μόνο τ' όνομά σου δεν μπορώ να φανταστώ ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό το όνομα - ωστόσο, οι τελευταία πρόταση για τη σκέψη, είναι ποίηση -  τίποτε λιγότερο: καθαρή, σύγχρονη ποίηση -  απλά, τέλεια...

chickensoup for the soul στην αρχή, το σκέφτηκα σαν μια καλή ιδέα για να την κρατήσει κανείς μαζί του στο τέλος της εβδομάδας -  στη συνέχεια, επειδή πρόκειται για μια εξαιρετική πρόταση στην ιδανική θέση -  και τέλος, επειδή όταν κάθεσαι σε μια από τις καρέκλες μπροστά από την συγκεκριμένη πόρτα, πολλά περνούν από το μυαλό σου...

να ξυπνήσω; και όνειρα και Ουρανία, έχουμε αλλάξει επίπεδο πραγματικότητας νομίζω, κινούμαστε κάπου πιο ψηλά - στην αρχή, κάνω ένα βήμα πίσω για να το φωτογραφίσω  από πιο μακριά,   όπως συνήθως, και βλέπω κάτω αυτό το μαγικό, κινούμενο φως μέσα από τα λίγα φύλλα - ύστερα κάνω ένα ακόμη βήμα πίσω για να το δω καλύτερα κι ύστερα κι άλλο, κι άλλο -  υπνωτιστικό, αλήθεια...

έχω κενά λοιπόν, εγώ το λέω: από όλο αυτό, εγώ καταλαβαίνω μόνο την τελευταία πρόταση -  και μου αρέσουν πολύ και τα αποσιωπητικά, στο τέλος - εκείνο το κόμμα δεν κατάλαβα, αν είναι κόμμα κι όχι ένα τυχαίο σημαδάκι, ίσως να μπήκε ως διαχωριστικό για τα δύο "τους" -  κατά τα λοιπά, τα γνωστά: ήλιος, ήλιος...

της υπερβολής μια κουβέντα είπαμε χθες φίλε, εσύ πήγες κατευθείαν στην υπερβολή -  το έφτασες στο άλλο άκρο - κι άλλοι ερωτεύτηκαν, δεν έπεσαν και στα πατώματα -  παρ'το λίγο πιο χαλαρά, ξέρω τι σου λέω... ωραία γράμματα, ωστόσο: μεγάλα, καθαρά και στρόγγυλα... 

συνέχεια από το προηγούμενο αυτή ήταν η δεύτερή μου επιλογή - αποφάσισα να τη βάλω δεύτερη επειδή θεώρησα ότι,  ίσως,   για μερικούς,  η χθεσινή παρότρυνση να αποτελεί προϋπόθεση για τη σημερινή -  σε κάθε περίπτωση, ο καθένας ας αποφασίσει ποια θα μπορούσε να είναι πρώτη στη λίστα του -  μεσημεριανή, υγρή συννεφιά, αυτή είναι που κάνει τα χρώματα πιο θαμπά...

ας αρχίσουμε έτσι παλινδρομούσα ανάμεσα σε δύο επιλογές για την αρχή της εβδομάδας, και οι δυο στο ίδιο μοτίβο, αλλά με μια κάπως διαφορετική προσέγγιση στην πραγματικότητα -  διάλεξα αυτή για πρώτη - μου φάνηκε πιο δυναμική -  κι ύστερα, οι σκιές πάνω στον φωτισμένο από τον ήλιο τοίχο ταίριαζαν πολύ με τον δυνατό αέρα που φυσούσε το πρωί...

άγνοια κινδύνου το κοιτάζω από δω, το κοιτάζω από κει - απ' όπου κι αν το πιάσω, μου φαίνεται απειλητικό - κι ούτε ένα σημείο στίξης στο τέλος, να το απαλύνει κι ούτε μια καρδιά -  πέφτει κι όλος αυτός ο ήλιος πάνω του, σαν προβολέας...

κοιτάζω ψηλά η αλήθεια είναι πως η αντίληψη της έννοιας του μέλλοντος διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο - η αλήθεια είναι επίσης πως το συναίσθημα δεν μπορεί να μπει σε καλούπια λογικής - κι επειδή είμαστε και ανάποδοι και παράξενοι, θα μπορούσε η σκέψη του ανύπαρκτου μέλλοντος να έχει τα ίδια αποτελέσματα με τον δυνατό αέρα σε μια φωτιά -  από την άλλη βέβαια, υπάρχει κι εκείνη η παροιμία που μιλάει για κάτι πορτοκαλιές...

πρέπει να διαλέξω; θα προσέχω - οπωσδήποτε θα προσέχω - ωστόσο, θα μπορούσες κάλλιστα να με προσέχεις κι εσύ λίγο, καταλαβαίνεις... ας μην είμαστε διχαστικοί βάζοντας το ή ανάμεσα στις προτάσεις - υπάρχει πάντα η δυνατότητα να συμβούν και τα δύο, ταυτόχρονα...

ευχή κι επειδή κάπως μπουχτίσαμε από τα πολλά και μεγάλα λόγια τον τελευταίο καιρό, σήμερα ας μείνουμε απλά στο χρώμα - εξάλλου, το ξέρουμε όλοι πως, τις περισσότερες φορές, αρκεί μόνο μια λέξη - μου άρεσε που το ψυχή μου είναι κόκκινο...

μεγάλα λόγια ναι, ναι, είναι μέρος εκείνου του γαλάζιου κτηρίου που έπεσα πάνω του κατά λάθος - έχει και κάτι ακόμη σε έναν τοίχο του -  χρειαζόμουν κάτι ζεστό και ανακουφιστικό, σήμερα - αν και, αυτά τα μεγάλα λόγια δεν τα πιστεύω και πολύ: δε λέω πως δεν είναι ωραίο να τα ακούς, δεν ξέρω αν αντέχουν  να πατήσεις πάνω τους, αυτό λέω ...

προβλήματα μνήμης τώρα, δε θέλω και να σε αγχώσω, αλλά έχε το κατά νου: κάπως έτσι ξεκινάνε όλα - στην αρχή ξεχνάς εσένα, ύστερα τα κλειδιά στο ψυγείο, ύστερα το φούρνο ανοιχτό και στο τέλος...ε, τώρα, είπαμε να μη σε αγχώσω! 

έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα; επειδή πάντα μα πάντα το ζητούμενο δεν είναι το πού , αλλά το μαζί - το λέει ο άνθρωπος: πάμε όπου θέλεις, μόνο έλα -  στο μεταξύ, είναι ένας απαλός απογευματινός ήλιος μετά τη βροχή, αυτός που φωτίζει τόσο γλυκά τις γωνίες...

τα ίδια λέμε επιτέλους, βρήκα κάποιον να συμφωνεί μαζί μου για τις επιστροφές - για τη φύση που δεν μπορεί να πάει πίσω, αυτό για τα ποτάμια, τα ρυάκια κλπ - ως εκεί, όμως: για τον έρωτα και το μέλλον δεν μπορώ να πω - εκεί, ο καθένας ξέρει καλύτερα, ίσως...  

είμαι επίμονη αναρωτήθηκα, κοιτάζοντάς το, κοιτάζοντας την ημερομηνία, είναι αλήθεια: τα κατάφερε άραγε, αυτή η Σοφία που τόσο πολύ ήθελε να τον ξανακερδίσει; κι αν ναι, άξιζε τελικά την προσπάθεια; έχω ένα μικρό θεματάκι με τις επιστροφές, το καταλαβαίνεις, έτσι;

κυρία, έχω μια απορία αλήθεια, τώρα; γιατί; γιατί ό,τι αξίζει να μην μπορεί και να δίνει χαρά και ταυτόχρονα να είναι εύκολο, αναζωογονητικό, χαλαρωτικό, αστείο, απολαυστικό και, πάντως, σε κάθε περίπτωση όχι δύσκολο ; ποιος μας έμαθε πως μόνο αυτά που πονάνε και είναι δύσκολα μας αξίζουν; ε; ποιος;

αλλιώς φίλε, θα σε στεναχωρήσω αλλά δεν μπορώ να μην το πω - δεν υπάρχει πίσω : υπάρχει το ξανά, υπάρχει το για ακόμη μια φορά , υπάρχει το πάλι -   στην πραγματικότητα, μόνο μπροστά μπορούμε να πάμε - τίποτε δε γυρίζει στ' αλήθεια πίσω -  για ξαναδοκίμασε... και, φυσικά, ο ήλιος κι οι πιτσιλιές του παντού-  

το καταλάβατε, παιδιά; επειδή κάποιος μπορεί να μην καταλαβαίνει τι θέλει να πει η πρώτη πρόταση, (πράγματι, είναι κάπως περίπλοκη) υπάρχει και η επεξήγησή της - στην πίσω μεριά του χαρτιού ίσως να υπάρχουν λεπτομέρειες που να περιγράφουν επακριβώς τι σημαίνει να μην αφήνει κάποιος ανοιχτή  μια πόρτα, να ελέγχει το πόμολο πχ, ή να περιμένει μέχρι να ακούστει ο χαρακτηριστικός ήχος του κλεισίματος...

προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις είπα, μια που η εβδομάδα ξεκίνησε σε αυτό το κλίμα, να το συνεχίσω -  αναρωτιέμαι, βέβαια, τι ακριβώς χωράει μέσα σε 10 δευτερόλεπτα... προφανώς εννοεί να μην ανοίξεις κουβέντα, απλά να πεις δυο λόγια κι άντε γεια: μετά, το θάρρος τελειώνει - τι είναι 10 δευτερόλεπτα, ένα τίποτα είναι...

και μετά; είναι μεσημέρι Παρασκευής, έχω μπερδευτεί στα στενά - βλέπω τα γράμματα πάνω στον γαλάζιο τοίχο  από μακριά, αλλά δεν μπορώ να τα διαβάσω - πλησιάζω με επιφύλαξη και σκέφτομαι πόσο θα απογοητευτώ αν είναι κάτι πολιτικό ή ποδοσφαιρικό - στέκομαι μπροστά του και το κοιτάζω για αρκετή ώρα, είναι αλήθεια -  και τώρα, το ίδιο κάνω...