ροή
καταλαβαίνεις -
έχω μια κάπως πιο ανεκτική διάθεση -
επειδή, αν ήμουν στα κανονικά μου, θα έλεγα πως κάτι έχει συμβεί, φίλε και επιβεβαιώνεις την αδιατάρακτη συνέχεια της αγάπης σου - δεν είναι κάτι που το λες αν δεν έχει συμβεί τίποτε...σωστά;
Στην αρχή δεν τα έβλεπα, φυσικά. Έβλεπα μόνο τα μεγάλα, φωναχτά συνθήματα, πολιτικά ή ποδοσφαιρικά - το πρώτο μικρό μηνυματάκι το είδα κάποιο πρωί: εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά μου, στο ύψος των ματιών μου, σε μια κολώνα, κάπου στην Ανθέων - έμεινα λίγη ώρα να το κοιτάζω, τόσο μικρό, όμως τόσο δυνατό. Από τότε, τα ψάχνω - τα βρίσκω κρυμένα μέσα στα στενά, ποτέ στους μεγάλους δρόμους. Εννοείται, φυσικά, πως δεν διεκδικώ φωτογραφικές περγαμηνές. Μου αρκεί που υπάρχουν, για όσο υπάρχουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου